Athafnir í stað orða

Hér á þessu bloggi hafa mörg hundruð greinar fjallað um afnám verðtryggingar eða þá um að minnka að minnka vægi hennar. Meðal annarra hef ég verið duglegur að koma mínum skoðunum á framfæri. Nú er svo komið, að ég eins og svo margir aðrir á undan mér, er kominn upp við vegg vegna oks verðtryggingarinnar.

Ekkert hefur bólað á leiðréttingum af hálfu stjórnvalda enda eru þau í gíslingu jafnt fjármálaafla sem ASÍ. Forsvarsmenn þeirra samtaka telja að beint samband sé á milli útlána bankakerfisins sem og Íbúðarlánasjóðs og verðtryggðs lifeyris. það er langt frá því að ver rétt. Að leiðrétta lög um útlán tengd verðbólgu ætti að vera í forgangi hjá stjórnmálamönnum en þeir leggja greinilega ekki í þá vegferð. Því er ekki um annað að velja en að fara dómstólaleiðina og sækja það að fá verðtryggingunni aflétt og þá allt frá hrunárinu 2008. Í framhaldi kæmi því niðurfærsla lána og endurgreiðsla vaxta. Þetta brennur á mörgum sem hafa lengi beðið eftir leiðréttingu. Bankarnir hafa leiðrétt lítilsháttar með endurgreiðslu og bjóða nú óverðtryggð lán en ÍLS hefur hvorugt gert.

 Rökin fyrir verðtryggingunni upphaflegu um 1980 voru sterk þar sem verðbólgan fór algjörlega úr böndum og fór mest í yfir 100 %. Lögin um hana hefði átt að setja sem neyðarlög til skamms tíma og aflétta þeim síðan. Því má segja að neyðarlög gildi ennþá  og koma þau lánveitendum mjög vel. Þeir una glaðir með sitt en hagur lántakendenda versnar þar sem skekkjan eykst, þ.e. höfuðstóll lána og afborganir aukast sífellt. Við gerum kröfur til allra fagstétta um að þeir vinni sín verk af ábyrgð og heilindum. Er fjámálageirinn, hagfræðingar og stjórnmálamenn stikkfrí þegar kemur að ábyrgð um vönduð vinnubrögð ? Köllum á öguð vinnubrögð þeirra, losum okkur undan verðtryggingarklafanum og greiðum sambærilega vexti af lánum sem eru í boði í þeim löndum sem við berum okkur gjarnan saman við.