SAMNINGAR VIÐ LÁNASTOFNANIR FREKAR EN BÍÐA DÓMS UM VERÐTRYGGINGUNA

Oft ná aðilar að semja um ágreining frekar en að láta reyna á úrskurð dómstóla. Stundum er það til bóta, stundum ekki. Í tilfellinu um Icesave borgaði það sig fyrir þjóðina svo um munaði. Enginn gat þó verið fullviss um niðurstöðuna fyrirfram og því var samningaleiðin farin fyrst og það í þrígang.    Nú eru þrjú mál á leið fyrir dómstóla til að skera úr um lögmæti verðtrygginar ( vt.)  þetta er gríðarlegt hagsmuna mál lántaka og lánveitenda sem og ríkis vegna ÍLS en verði vt. dæmd ólögleg langt aftur í tímann verða afleiðingarnar geigvænlegar. Nú hafa bankarnir skilað lítilræði af vaxtakostnaði til baka, nú síðast Íslandsbanki en illa staddur Íbúðalánasjóður hefur ekkert gert,heldur bara áfram að hrekja fók sem er í vanskilum úr húsnæði sínu og innheimta afborganir af stökkbreyttum höfuðstól.                                         

Það er vitað um hvaða fjármuni er að tefla, afleiðingar tengingar vt. við neysluvísitölu þegar gengi fellur um helming og verðbólga og vt. vextir fara úr böndum ásamt lækkun húsnæðisverðs. Erfitt verður að bæta  tjón þeirra sem misstu húseignir eða fyrirtæki vegna oftekinna peninga fjármálastofnanna í og eftir hrun. Ég legg til að þeir ágætu lögmenn sem tóku að sér að reka vt.málið fyrir dómstólum og var ekki auðveld ákvörðun fyrir þá, þeir myndi teymi í umboði lántakenda og bjóði fjármálastofnunum, ÍLS og lífeyrissjóðum til samninga. Ég er ekki viss um að pólitískar ákvarðanir eftir kosningar og eftir niðurstöður dómstóla verði málsaðilum til hagsbóta. Afnám verðtryggingar er svo annað mál.