Neytendalög - í þágu hverra ?

Stórundarlegt ákvæði er í nýjum neytendalögum sem tóku gildi í nóvember síðastliðnum. Þar er bönkum hreinlega bannað að lána yfir 2 milljónir króna nema lántakandi fari í greiðslumat. Þetta getur einnig átt við hækkun á heimildum bankareikninga, sem jafnvel eru með veði í fasteign og getur numið lágum upphæðum, t.d 100.000. krónum. Nú er lántakandi og neytandi sá sami í þessu tilviki og þarna er verulega gengið á hans hagsmuni. Hver þekkir það ekki, að oft er þörf fyrir viðbótarheimild til að brúa bil í stuttan tíma ?

 Iðulega hafa bankar verið liðlegir við viðskiptavini sína í slíkum tilfellum. En enginn tekur slík lán nema nauðsyn krefji, vextir eru háir og hefur aukin heimild verið auðsátt mál fram til þessa. Að banna bönkum að hækka heimildir nema að undangenginni píslargöngu greiðslumats er með öllu óskiljanlegt að skuli standa í lögum um neytendavernd. Er verið að hugsa um hag lánastofnanna á kostnað neytenda sem maður taldi að ætti að vernda með svokölluðum neytendalögum ? Ég skora á þingmenn og aðra sem koma að þessum málum að fjarlægja strax  grein nr. 33 /2013 í neytendalögum. Lánastofnanir eru fullfærar um að meta slík útlán án ákvæðisins, sem þrengir hag neytenda og getur á stundum valdið þeim miklu tjóni.