Að setja sig niður meðal þjóða....

......er langt frá því að vera einfalt mál. Það má ræða þetta endalaust, það má fara í viðræður um inngöngu, það má kjósa um í þjóðaratkvæðisgreiðslu hvort við eigum að sækja um og síðar um hvort við ætlum í alvöru inn í sambandið. Ef við á endanum samþykkjum það förum við inn í fyrirheitna landið að mati sumra og tökum upp hina langþráðu evru sem öllu á að bjarga. En Þetta tekur allt sinn tíma og framundan er að koma okkur á réttan kjöl. Við erum samt ekki stödd á leku bátskrifli,heldur lúxusfleyi með úrbræddan mótor. Við slíkar aðstæður er tímanum ekki eytt í að þrátta um hvaða mótor við ætlum að kaupa næst heldur bjarga okkur sem best við getum í land og helst fleyinu ósködduðu. Nóg eigum við af spakmælunum, t.d...árinni kennir illur ræðari, sem mætti snúa til nútimans ; krónunni kennir um  slöpp stjórn. En sú vegferð að gerast aðili að ESB er bæði löng og ströng og hún gæti alveg eins endað með "norsku neji" eins og íslensku jái. Satt að segja held ég að við eigum meiri samleið með Norðmönnum einum eða Skandinövum en mannmergðinni á meginlandinu. Við erum í eðli okkar smákóngar og drottningar en svo ógnarsmá miðað við stóru þjóðirnar í álfunni. Vilta vestrið í henni Amiríku forðum daga held ég að hafi verið barnaleikur miðað við það efnahagslega og menningarlega "vestur" sem skapaðist hér eftir inngönguna í Evrópusambandið.Við sitjum nefnilega á auðævum sem aðrar þjóðir eru sólgnar í.

þá