Doði

Verð að viðurkenna að þetta ástand undanfarinna vikna er, eins og einhver nefndi það réttilega, súrrealíst. Er þetta virkilega að eiga sér stað? Það var full vinna að fylgjast með atburðum og meðtaka neikvæðar og nánast ógnvekjandi fréttir.

 Forrsætisráðherrann og ráðherra bankamála stóðu sig mjög vel í upplýsingagjöf við þær erfiðustu aðstæður sem nokkur íslensk stjórn hefur komist í. Undanfarin ár hefur allur almenningur helst þurft á deyfilyfjum að halda til þess að umbera all sukkið og svínaríið tengt útrásinni og bankageiranum,sem kristallaðist í ofurlaunum ýmissa aðila,sem nú eru líklegast til að verða uppvísir að því að hafa sett okkur á hausinn.

Nú,í lok oktober ríkir hins vegar doði. Bæði hjá almenningi og stjórnvöldum. Stjórnvöldum sem ættu nú sem aldrei fyrr að taka til hendinni til og leita leiða út úr steðjandi vanda sem er geigvænlegur.

Jafnvel í krafti neyðarlaga sem almennur kjósandi sættir sig við ef það skilar einhverju. Sem sagt uppbygging svo sem, orkufrekur iðnaður,bæjar- / borgarútgerð með auknum aflaheimildum, lækkun launa allra sem eru yfir milljón ( bara til að sleppa við upreisn ! ) og umfram allt ekki þrefa um hluti sem ekki skipta nokkru máli akkúrat núna og er einungis veruleikaflótti svo sem ESB og evran.

Og vonandi sjá aðilar vinnumarkaðarins að sér og slái umræðum um þau mál á frest.