Enn um evru, EES og ESB

Við erum hnípin þjóð í vanda, stórum vanda. Að mestu er hann heimagerður en þó að stórum hluta tengdur alþjóðavæðingunni og fjármálakreppunni margumtöluðu sem nú á heimsvísu gerir öllum lífið leitt.

 Þegar við sóttum um inngöngu í EES og gengumst undir regluverk Evrópusambandsins þar með talið fjórfrelsið svokallaða var engin Evra til. Hver þjóð hafði sinn gjaldmiðil. Síðar kom Evran og hin  örsmáa króna tók að fljóta líkt og korktappi á ífðu vatnsyfirborði. Spurningin er þessi, hvernig er hægt að gangast undir frjálst fjármagnsflæði milli landa og sameiginlegan vinnumarkað, þar með talið að bjóða út stærri verk á ESB svæðinu samkvæmt þeirra reglum, en hafa ekki rétt til að taka upp evru sé það vilji þjóðarinnar? Hvort við síðan viljum ganga í sjálft sambandið er svo allt annað mál. Þetta er réttlætismál og þeir sem með þessi mál höndla  hér heima  og í Brussel, verða að gera sér grein fyrir að af stórum hluta er ástæðan að svona illa er  fyrir okkur komið, að við máttum ekki taka upp evruna þótt við fegin vildu. Hvernig gengur það upp að núna, þegar við megum ekki kaupa inn vörur frá útlöndum fyrir hærri upphæð en 50.000.- krónur í símgreiðslu, skuli erlendir verktakar vinna stórverk sem fengin eru  í alþjóðlegum útboðum. Síðan er launakostnaður  og virðisauki verksins sendur  beint til heimalands verktakans í formi dýrmæts gjaldeyris ? Ja, ég bara spyr !