Í því ágæta Allir-á-móti-öllum-landi

Það getur tekið á að búa í þessu landi þar sem hver höndin eða réttara sagt hver penninn er upp á móti öðrum. Pólitíkin er allsráðandi og þar sem penninn eða öllu heldur lyklaborðið er beittasta vopnið í baráttunni um hugi fólks er það óspart notað. Þá er gjarnan flestu snúið á haus ef það þjónar málstaðnum. Og orð eins og pólitískir uppvakningar er skellt inn á samskiptasíður með mynd sem myndi flæma burtu flesta bíógesti ef hún birtist á breiðtjaldi. Svo hatrammlega er gengið fram, að fylgi flokks forsætisráðherra hefur fallið um helming frá kosningum. Áreiðanlega vegna þess að síðan þá hefur hann verið úthrópaður bæði sem lygari og svikari þótt hann hafi engu logið og ekkert svikið af kosningaloforðum. Kommentabunkinn um formann fjárlaganefndar er líka æði skrautlegur og utanríkisráðherrann hefur fengið vænan skammt. En nú fer að draga til tíðinda. Tillögur ríkisstjórnar um skuldaleiðréttingu og og afnám verðtryggingar fara að líta dagsins ljós. Þá loks verður unnt að ræða um svikin loforð eður ei.  Það verður æsilega spennandi að sjá hvor hópurinn hefur rétt fyrir sér þegar upp er staðið. Annsi er ég hræddur um að u.þ.b. helmingur kjósenda neyðist til að dauðskammast sín fyrir að hafa haft á röngu að standa og skuldi jafnvel afsökunarbeiðni til nokkurra stjórnmálamanna sem hafa staðið í eldlínunni. Nú eða þeir sem treystu stjórnvöldum.